در مجالی که برايم باقيست
باز همراه شما مدرسه ای می سازيم
که خرد را با عشق
علم را با احساس
و رياضی را با شعر
دين را با عرفان
همه را با تشويق تدريس کنند
لای انگشت کسی
قلمی نگذارند
و نخوانند کسی را حيوان
و نگويند کسی را کودن
و معلّم هر روز
روح را حاضر و غايب بکند
و به جز از ايمانش
هيچ کس چيزی را حفظ نبايد بکند
مغز ها پر نشود چون انبار
قلب خالی نشود از احساس
درس هايی بدهند
که به جای مغز ، دل ها را تسخير کند
از کتاب تاريخ
جنگ را بردارند
در کلاس انشا
هر کسی حرف دل ش را بزند
غير ممکن را از خاطره ها محو کنند
تا ، کسی بعد از اين
باز همواره نگويد :"هرگز"
و به آسانی هم رنگ جماعت نشود
زنگ نقاشی تکرار شود
رنگ را در پاييز تعليم دهند
قطره را در باران
موج را در ساحل
زندگی را در رفتن و برگشتن از قلّه کوه
و عبادت را در خلقت خلق
کار را در کندو
و طبيعت را در جنگل و دشت
مشق شب اين باشد
که شبی چندين بار
همه تکرار کنيم :
عدل
آزادی
قانون
شادی
امتحاني بشود
که بسنجد ما را
تا بفهمند چقدر
عاشق و آگه و آدم شده ايم
 در مجالی که برايم باقيست
باز همراه شما مدرسه ای می سازيم
که در آن آخر وقت
به زبانی ساده
شعر تدريس کنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: